Alkoholizm to choroba postępująca, której objawy nasilają się wraz z długością trwania uzależnienia. Granice pomiędzy poszczególnymi fazami są cienkie, a coraz większe nasilenie powoduje szereg nieprzyjemnych objawów i prowadzi do poważnych skutków fizycznych (zdrowotnych), psychicznych, ekonomicznych i społecznych. Jakie są fazy uzależnienia od alkoholu?
Faza wstępna
Pierwszym etapem jest faza wstępna. Długość jej trwania jest różna u poszczególnych osób – w zależności od ich tendencji do popadania w nałogi, stanu psychicznego oraz sytuacji w jakiej aktualnie się znajdują. Faza wstępna może jednak trwać nawet do kilku lat i z pozoru wydaje się „niewinna”. Na tym etapie początkowo dana osoba sięga po alkohol w sytuacjach towarzyskich (np. na imprezach, spotkaniach firmowych).
Z czasem tzw. „picie towarzyskie” pozwala jednak dostrzec, że alkohol pomaga (w prosty sposób) sterować świadomością. Potencjalny alkoholik odkrywa, że wystarczy kolejne piwo, kieliszek wódki czy lampka ulubionego wina, aby przyjemnie się odprężyć, pokonać stres, poprawić sobie humor po męczącym dniu, ukoić nerwy i napięcia. W ten sposób alkohol staje się lekarstwem na problemy pojawiające się w życiu prywatnym i zawodowym czy kontaktach z przyjaciółmi. Na tym etapie pijący jeszcze ma kontrolę nad swoim piciem, nie upija się z reguły do nieprzytomności czy w sytuacjach, które wymagają trzeźwości. Jego organizm powoli przyzwyczaja się jednak do działania alkoholu etylowego, a potencjalny alkoholik musi sięgać po coraz większe porcje, aby uzyskać stan upojenia.
Faza ostrzegawcza
Faza wstępna może przerodzić się w ostrzegawczą. Pijący znajduje coraz więcej okazji do picia, sam sięga po większe dawki, ponieważ jego organizm potrzebuje coraz więcej procentów dla uzyskania wcześniejszego efektu upojenia. Alkohol zaczyna traktować jak jedyny środek na poprawę humoru, rozładowanie napięcia i stresu. Na tym etapie zaczynają także pojawiać się luki w pamięci (tzw. „urwany film”).
W tej fazie mogą pojawić się także inne symptomy – m.in. picie bez okazji (w samotności), ukrywanie picia przed rodziną i znajomymi, zmiana w zachowaniu. Alkoholik zwykle sam przed sobą usprawiedliwia swoje zachowanie i nie dopuszcza do świadomości, że jest uzależniony.
Faza krytyczna
Faza krytyczna niesie za sobą całkowite uzależnienie i utratę kontroli nad piciem. Alkoholik wpada w tzw. ciągi, sięga po coraz większe dawki, poje coraz częściej. Pojawia się także głód alkoholowy – psychiczny i fizyczny przymus picia. Na tym etapie uzależniony nie jest już stanie odmówić sobie kolejnego „kieliszka”, nie pomagają prośby czy groźby rodziny.
Uzależniony zaczyna skupiać się wyłącznie na zdobywaniu i piciu alkoholu. Przestaje wypełniać swoje obowiązki zawodowe, zaniedbuje rodzinę, znajomych czy hobby, przestaje dbać o swój wygląd. Życie bez alkoholu zaczyna mu wydać się puste, co powoduje poczucie bezradności. Bardzo często chory nadal nie umie jednak przyznać się, że jest alkoholikiem i poprosić o pomoc. Ciągi alkoholowe naprzemienne z okresami trzeźwości to próby, które uzależniony podejmuje, aby udowodnić sobie, że panuje nad nałogiem.
Faza chroniczna
Faza chroniczna jest ostatnim etapem alkoholizmu, a nieleczona prowadzi do śmierci. Alkoholik przestaje już podejmować próby abstynencji, pije niemal cały czas i coraz więcej (już od rana). Zupełnie nie panuje nad swoim zachowaniem, sięga po alkohol w pracy czy na ulicy, często trafia do izby wytrzeźwień.
Po odstawieniu alkoholu odczuwa silne objawy zespołu abstynencyjnego (wymioty, nudności, problemy ze snem, bóle głowy, osłabienie, drgawki, kołatanie serca, poty, lęki).
Chroniczne picie powoduje marskość wątroby, zaburzenia układu nerwowego (np. psychozy alkoholowe – tzw. delirium), wyczerpuje organizm z powodu braku potrzebnych substancji. Nieleczona faza chroniczna prowadzi do śmierci alkoholika.
Warto przeczytać:
0 Komentarze